Het contact met de natuur verzacht me, beroert en ontroert me. Wanneer ik naar een naaktslak kijk, is het alsof het in mij ook langzamer gaat bewegen. Wanneer de wind zowel de bloemen als mijn haar laat bewegen, voel ik hoe verbonden wij zijn. Ik voel liefde voor mijn kleine broertjes en zusjes; de planten en dieren. Ik geef ze een love shower, waarbij ik mijn handen lichtjes beweeg en me voorstel dat er hartjes confetti uitkomen. Een vliegt vliegt er vliegensvlug vandoor. Oeps, even vergeten hoe reusachtig ik op hun overkom.
Ik zie een klein jongetje springen door het veld met bloemen waar ik bij zit. Dat ontroert me, zo puur natuur is hij. Daarom is het zo fijn om bij de natuur, dieren en kinderen te zijn. Zij doen niet alsof en dat voel je. De energie voelt heel helder. Daar laad je van op. Ik voel de zachtheid in mijn hart weer. Even niet bezig met alle dingen die ik nog moet doen, maar helemaal in het hier en nu zijn.
Ik mag weer vaker verbinden met de natuur voel ik. Het helpt mij zo om vanuit mijn hart te leven. Dan weet ik weer: het gaat niet om hoeveel je doet, maar hoe je het doet. Ik voel helemaal inspiratie om mijn kopjes met liefde af te wassen. Wanneer je dingen langzamer doet, heb je meer tijd om er liefde in te stoppen. Leven als een slak: langzaam en liefdevol.
