Mezelf zijn vind ik het allerbelangrijkst. Wanneer ben ik mezelf? Wanneer ik geen schepje erboven op doe, maar gewoon relax en alles naar me toe laat komen. Ik leef niet voor financieel succes, een spetterende relatie. Ik leef om zoveel mogelijk mezelf te zijn. Mezelf de tijd gunnen die ik nodig heb. Mijzelf mijn eigenaardigheden gunnen: mijn onhandigheid, dromerigheid, negatieve gedachten en gevoelens. Ik hoef dingen niet te forceren. Ik hoef geen uitstelklusjes te doen waar ik nog niet aan toe ben. Ik hoef mijn eigen ideaalbeeld niet na te streven. Ik ben hier gekomen om helemaal mezelf te zijn. Niet om zo te ondernemen zoals anderen het doen, maar om mijn eigen manier te vinden. Ik hoef niet hard te werken. Hard werken is eigenlijk werken waarin je niet jezelf bent. Werken waarin je jezelf bent is altijd zacht werken. Ik snap dat mensen deadlines moeten nakomen van hun baas, maar eigenlijk kun je in dat werk dan niet helemaal jezelf zijn.
Ik moet mezelf er steeds weer aan herinneren dat ik al goed genoeg ben. Dat ik niet hard hoef te werken voor goedlopend bedrijf. Altijd wanneer ik dat doe, loop ik vast. Als ik met mijn hoofd beslis: nu ga ik aan mijn eigen bedrijf werken, dan komt er iets waardoor het niet lukt op mijn pad. Alsof het leven me wil vertellen dat het niet te controleren valt. Mooi toch eigenlijk. Ik kan alleen maar werken als het stroomt. Wanneer ik mijn hoofd uit de weg laat gaan en het universum mij laat overnemen.
Intuïtie, wanneer ben ik echt jezelf? Hoe kan ik mezelf nog meer ruimte geven om mezelf te zijn? Mooie vragen om met je intuïtie over in gesprek te gaan. Veel liefs!
